Na początek kilka liczb: ta Salomonowa miała sześćdziesiąt łokci długości, dwadzieścia szerokości i trzydzieści łokci wysokości plus przedsionek.
Ta dębicka – „nasza” – liczona już w metrach – długość 38m, szerokość z kaplicą 21m – powierzchnia wnętrza kościoła 500m2. Wysokość wieży 47m. Ta „nasza” okazalsza od Salomonowej. Pierwsza dedykowana Bogu około roku 961 przed Chrystusem. „Nasza” konsekrowana w 1650 przez bp Wojciecha Lipnickiego. „Nasza” wpisana od wieków w panoramę miasta. Najstarszy jej zabytek. I choć dzisiaj nad miastem górują wieże parafii Miłosierdzia Bożego i parafii Ducha Świętego, to „nasza” była pierwsza. Przywołane liczby i stwierdzenia, absolutnie nie mają prowadzić do przekonania, że jesteśmy naj… Cel jest jeden. Zapraszam, byśmy w rocznicę poświęcenia kościoła parafialnego z większą uwagą „popatrzyli” na „nasz” Kościół. Owo patrzenie winno rodzić najpierw wdzięczność Bogu, że zechciał zamieszkać w tej świątyni. Następnie należałoby przywołać tych, którzy świątynię budowali i przez kolejne dziesięciolecia troszczyli się o nią. Wdzięczność wyrazimy najlepiej, gdy będziemy troszczyli się o dzisiaj „naszej” świątyni. Troska o piękno jest konieczna. Piękno jest nam potrzebne, ono porusza serce. Jest nam potrzebne w momencie, kiedy zalewa nas brzydota, a sztuka współczesna w wielu momentach ma tyle wspólnego z pięknem, co smakosz z ascetą. „Nasza” świątynia, jak powtarza wiele osób jest omodlona. To szczególne piękno, wyrosłe z relacji do Chrystusa. Jest ono głębsze i bardziej rzeczywiste niż czysto racjonalna dedukcja. To piękno porywa w górę, budzi tęsknotę, jest ozdrowieńczym wstrząsem i prowadzi ku … wyznaniu TY jesteś MESJASZ. Świątynia jest „nasza”. I my jesteśmy świątynią, tą najpiękniejszą, kiedy dajemy formować się Chrystusowi.