W bulli Spes non confundit ogłaszającej Rok Jubileuszowy, papież Franciszek zapisał: „Wyruszenie w drogę jest typowe dla tych, którzy poszukują sensu życia”. Rozpoczynamy Wielki Tydzień. W pielgrzymce nadziei – duchowo będziemy w najważniejszych miejscach naszej wiary. W Wieczerniku, Ogrodzie Oliwnym, na Placu Arcykapłana, na Golgocie i przy Grobie. Celebrowana w tych dniach liturgia pozwoli przeżyć tajemnicę tych miejsc. Istotą nie jest jednak samo „miejsce”, ale zbawcze wydarzenie. Ono ma „wydarzyć” się w nas. Trasy pielgrzymki Wielkiego Tygodnia nie mierzy się ilością kroków, lecz głębią przeżycia. Intensywnością relacji ze Zbawicielem w chwilach, kiedy historia zbawienia wchodzi w decydujący moment. Wyruszenie w drogę zakłada jasny cel – spotkanie ze Zmartwychwstałym. Osiągając cel, jesteśmy przy „źródle” sensu ludzkiego – naszego życia. Pielgrzymowanie nie jest samotnym marszem. Dokonuje się ono we wspólnocie. Zapraszam do udziału w liturgii Wielkiego Tygodnia. Trwając we wspólnocie, pielgrzymowanie nie tylko będzie łatwiejsze, będzie przede wszystkim owocniejsze. W poranek Zmartwychwstania spotkamy się przy pustym Grobie – celu, a zarazem początku naszego pielgrzymowania…