I Niedziela Adwentu

Na początku adwentu 1936 roku siostra Faustyna otrzymała „pouczenie od Maryi”, jak przygotować się na święta Bożego Narodzenia. Maryja zwróciła się do siostry prosząc, by „starała się o cichość i pokorę serca, aby Jezus ustawicznie w nim mieszkał. Jesteś mieszkaniem – mówiła Maryja – miłym Bogu żywemu, w którym On ustawicznie i z miłością przebywa”. Liturgia Słowa I niedzieli adwentu zapowiada przyjście Zbawiciela, wzywając jednocześnie do postawy czuwania. Postawa „czuwania” dotyczy wnętrza – dokładnie serca. Pokorne i ciche staje się mieszkaniem Wcielonego Słowa. Trudno to zaproszenie wpisać w dzisiejszy świat i ogólne zabieganie. Nic nie sprzyja kształtowaniu takiej postawy. Chcemy jednak słuchać Boga, nie głosu płynącego ze świata. Chcemy być wierni Bogu i nie „przegapić” Jego przyjścia. Przewodniczką adwentowych rozważań będzie w tym roku s. Faustyna. Posłuszna Maryi, uczyniła swoje serce „mieszkaniem Boga”. Mam nadzieję, że może to „spotkać” każdego i każdą z nas.